ΙB΄ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ

Με μεγάλη επιτυχία ολοκληρώθηκαν και φέτος οι ΙΒ’ Εκδηλώσεις Οικονομικής Σκέψης του Οικονομικού Επιμελητηρίου Τμήματος Ανατολικής Κρήτης, ένα θεσμός που επαναλαμβάνεται για 12η συνεχή χρονιά και πλαισιώνεται από σειρά εκδηλώσεων οι οποίες πραγματοποιήθηκαν Νοέμβριο και Δεκέμβριο σε Ηράκλειο και Λασίθι.

Τις ημερίδες που περιλάμβαναν οι Εκδηλώσεις Οικονομικής Σκέψης διαπραγματεύτηκαν θέματα οικονομικού, πολιτικού και επιχειρηματικού ενδιαφέροντος παρακολούθησαν πλήθος κόσμου .

«Οικονομική Κρίση. Υπάρχει ελπίδα;».

H ημερίδα πραγματοποιήθηκε στο Ηράκλειο την Παρασκευή 19 Νοεμβρίου στην αίθουσα «Καστελάκη» του Επιμελητηρίου Ηρακλείου.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ομιλητές της εκδήλωσης ήταν:

• Μπουραντάς Δημήτρης: Καθηγητής Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών.
• Σταθάκης Γιώργος : Καθηγητής Πανεπιστημίου Κρήτης.

• Παπαδάκης Νίκος : Αναπλ. Καθηγητής – Πρ. Τμ. Πολιτικών Επιστημών Πανεπιστημίου Κρήτης.
• Γεννηματάς Παναγιώτης : Επίτιμος Αντιπρόεδρος Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Τον συντονισμό της εκδήλωσης είχε ο κ. Γιώργος Σαχίνης, Δημοσιογράφος.
Στη συγκεκριμένη εκδήλωση δόθηκαν απαντήσεις για το που πάει η οικονομία της Ελλάδας, τι σημαίνει πτώχευση, τι σημαίνει επιμήκυνση του δανεισμού και πολλά άλλα ερωτήματα που προκάλεσαν ενδιαφέρον στους παρευρισκόμενους.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον επίσης προκάλεσε η ομιλία του επίτιμου αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων κ. Γεννηματά ο οποίος αναφέρθηκε στην οικονομική συμπεριφορά χωρών, στο δανεισμό καθώς και στο μεγάλο αγκάθι των επιχειρήσεων, αυτό της έλλειψης ρευστότητας.

«Προϋπολογισμός 2011 : Πορεία της Ελληνικής Οικονομίας.»

Με θέμα τον προϋπολογισμό του 2011 πραγματοποιήθηκε, τη Δευτέρα 22 Νοεμβρίου, μία ενδιαφέρουσα συζήτηση με πρωτοβουλία του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ανατολικής Κρήτης, στην οποία πήραν μέρος οι βουλευτές κ.κ. Αν. Μακρυπίδης (ΠΑΣΟΚ), Μαν. Κεφαλογιάννης (ΝΔ), Μιχ. Κριτσωτάκις (ΣΥΡΙΖΑ) καθώς και οι εκπρόσωποι των κομμάτων Α.Κοκοσάκης (ΚΚΕ) και Γ.Χαραλαμπίδης (ΛΑΟΣ).

Αναφερόμενος στον προϋπολογισμό του 2011, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κ. Αν. Μακρυπίδης υπογράμμισε ότι επιδιώκει να κατεβάσει το δημοσιονομικό έλλειμμα στα επίπεδα του 5% σε σχέση με το ΑΕΠ, όμως ταυτοχρόνως στόχο έχει και την εξυγίανση του φορολογικού μας συστήματος μέσω της δραστικής καταπολέμησης της φοροδιαφυγής. Αναφέρθηκε επίσης και στην ζωτική ανάγκη του περιορισμού των δημοσίων δαπανών, με ταυτόχρονη δημιουργία ανταγωνιστικών συνθηκών στην αγορά μέσω της απελευθέρωσης των κλειστών επαγγελμάτων.
Στο πλαίσιο αυτό, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ υπεραμύνθηκε της κυβερνητικής οικονομικής πολιτικής και τόνισε ότι το μνημόνιο και η κατάσταση επιτήρησης της ελληνικής οικονομίας είναι τα αποτελέσματα της πολιτικής που επί μία πενταετία και πλέον ακολούθησε η ΝΔ, η οποία και εκτίναξε το δημόσιο χρέος στα ύψη. Αναφερόμενος στις προοπτικές ανάπτυξης, τόνισε ότι θα δρομολογηθούν από το 2012 και μετά οι κατάλληλες αναπτυξιακές συνθήκες, με εφαλτήριο τον προϋπολογισμό του 2011.
Από την πλευρά του, ο βουλευτής της ΝΔ και πρώην υπουργός κ. Μαν. Κεφαλογιάννης επέρριψε την ευθύνη για την υπερχρέωση της χώρας στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του 1980, αλλά αναγνώρισε και λάθη που έγιναν στην περίοδο διακυβέρνησης της ΝΔ. Επεσήμανε επίσης ότι αναπτυξιακές προοπτικές μπορούν να υπάρξουν αν ρευστοποιηθούν άγονα περιουσιακά στοιχεία του Δημοσίου, τα οποία σήμερα κοστίζουν πανάκριβα. Ο κ. Μ.Κεφαλογιάννης είπε ακόμα ότι κρίνεται απαραίτητη στην χώρα μας και μία βαθειά μεταρρύθμιση του πολιτικού μας συστήματος, το οποίο έχει υποστεί σοβαρή φθορά και δεν ανταποκρίνεται πλέον στις προσδοκίες των πολιτών. Τέλος, επέκρινε την κυβέρνηση για τις παλινωδίες της σε σοβαρά θέματα όπως το ασφαλιστικό και την κατηγόρησε για άκρατη δημαγωγία όταν ήταν αντιπολίτευση.
Ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ κ. Α.Κοκοσάκης υπογράμμισε τον ταξικό χαρακτήρα του προϋπολογισμού 2011 και είπε ότι υπαγορεύθηκε από τις Βρυξέλλες και από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Τόνισε επίσης την αντίθεση του ΚΚΕ με την συμμετοχή της χώρας μας στην ευρωζώνη και γενικότερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και κάλεσε τους εργαζομένους να αντισταθούν στα κυβερνητικά μέτρα λιτότητας. «Η επίθεση του κεφαλαίου στον κόσμο της εργασίας είναι αμείλικτη και συντονισμένη. Ας είναι έτσι και η απάντηση των αγώνων μας», κατέληξε.
Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Μιχ. Κριτσωτάκης αναφέρθηκε και αυτός στην αντιαναπτυξιακή και αντιλαϊκή διάσταση του προϋπολογισμού και έκανε την πρόβλεψη ότι η τρόϊκα θα απαιτήσει και νέα μέτρα λιτότητας που θα πλήξουν τα πιο αδύνατα λαϊκά στρώματα.
Τέλος, ο εκπρόσωπος του ΛΑΟΣ κ. Γ.Χαραλαμπίδης εξέφρασε τον σκεπτικισμό του ως προς την αποτελεσματικότητα του προϋπολογισμού και είπε ότι η κυβέρνηση έχει αυτοπαγιδευθεί στις εσωτερικές της αντιφάσεις. Τόνισε επίσης ότι ο προϋπολογισμός είναι πρόχειρος και δεν οδηγεί στις απαιτούμενες διαρθρωτικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν στην οικονομία.
Την συζήτηση που ακολούθησε ανάμεσα στους εισηγητές και το κοινό συντόνισε ο δημοσιογράφος Αθανάσιος Χ.Παπανδρόπουλος, επίτιμος διεθνής πρόεδρος της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων.

«Ποιότητα Εργαλείο αντιμετώπισης της Οικονομικής Κρίσης.»

H ημερίδα πραγματοποιήθηκε στο Ηράκλειο την Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010 στο Συνεδριακό Κέντρο της Παγκρήτιας Συνεταιριστική Τράπεζας με σκοπό να παρουσιαστεί στα μέλη του ΟΕΕΤΑΚ, στην επιχειρηματική κοινότητα και στα στελέχη του Ηρακλείου ένα θέμα αρκετά ενδιαφέρον και επίκαιρο που βασίζεται στην παραδοχή ότι οι τελευταίες εξελίξεις σε παγκόσμια και τοπική κλίμακα θέτουν ως επιτακτική ανάγκη προς τις επιχειρήσεις την εφαρμογή πρακτικών και συστημάτων διοίκησης Ποιότητας που θα διαφοροποιούν τις παρεχόμενες υπηρεσίες – προϊόντα και θα δημιουργούν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα ικανό να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της οικονομικής ύφεσης.

Ομιλητές της εκδήλωσης ήταν οι ακόλουθοι :

κ. Μίλτος Κοζάνης, Γεν. Γραμματέας Δ.Σ. ΕΕΔΕ, Πρόεδρος Οργανωτικής Επιτροπής ΕΕΠ
κ. Ρόδιος Γαμβρός, τ. Quality Assurance Manager in SE Region, Nestle Ελλάς, Quality Leader 2007
κ. Αδαμόπουλος Κων/νος, Country Operations Manager, TNT Express, Quality Leader 2008

Τον συντονισμό της εκδήλωσης είχε ο κ. Σαρρής Γεώργιος – Διευθυντής ΕΕΔΕ Τμήμα Κρήτης και Γεν. Γραμματέας του ΟΕΕΤΑΚ
Στην ομιλία του ο κ. Κοζάνης αναφέρθηκε στο ιστορικό της Ευρωπαικής Εβδομάδας Ποιότητας και την πληθώρα των εκδηλώσεων που υλοποιούνται στην Ελλάδα από την ΕΕΔΕ (ΩΣ ΠΛΗΡΕΣ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ EOQ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟΥ ΕΤΑΙΡΟΥ ΤΟΥ EFQM) και ανέλυσε τα συστήματα διοίκησης ολικής ποιότητας που εφαρμόζονται σε ευρεία κλίμακα από πληθώρα εταιρειών στην Ελλάδα και τα πλεονεκτήματα που παρουσιάζουν για τις εταιρίες που τα εφαρμόζουν.
Στην παρουσίαση ο κ. Γαμβρός επεσήμανε ότι ζούμε την χειρότερη μορφή κρίσης της τελευταίας 50ετίας.
Τόσο η βελτίωση των λειτουργιών γενικότερα όσο και η ανάπτυξη της οικονομίας ειδικότερα αποτελούν όχι απλά προϋποθέσεις ανάπτυξης αλλά όρους επιβίωσης. Σημείωσε ότι σαν quality leaders πρέπει να δώσουμε και στην κοινωνία κάτι από αυτό που δημιουργήσαμε στον χώρο της επαγγελματικής μας δραστηριότητας
Σίγουρα η κοινωνία δεν μπορεί να παραλληλισθεί απόλυτα με μια επιχείρηση, όμως υπάρχουν ενδιαφέροντες παραλληλισμοί και επισημάνσεις που προκύπτουν από τις συγκρίσεις.

Πρόθεση της παρουσίασης του ήταν να αναδείξει την συνιστώσα της ευκαιρίας που εμφανίζεται μέσα από την κρίση και αυτό το προσπάθησε από της ακόλουθες διαπιστώσεις:
1. Κατανόηση της ανάγκης για αλλαγή.
Είναι σημαντικό το κοινωνικό σύνολο να κατανοήσει με σχετικά ομοιόμορφο τρόπο την ανάγκη για αλλαγή. Η αίσθηση της ανάγκης για αλλαγή παίζει σημαντικό ρόλο στην επιτυχία του όλου εγχειρήματος, όπου αυτό επιχειρείται είτε στην κοινωνία είτε σε οποιουδήποτε μεγέθους επιχείρηση.

2. Ηγεσία
Έχουμε χάσει την εμπιστοσύνη στην φυσική ηγεσία της κοινωνίας, ενώ η εμφανιζόμενη σαν ηγεσία, πολιτική και κοινωνική, δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες των καιρών. Σαν κοινωνία δεν έχουμε αναπτύξει εκείνες τις ηγετικές δυνάμεις που θα μπορούσαν να παίξουν το ρόλο του «κοινωνικού εταίρου» που υπερασπίζεται τις θέσεις του αλλά για το μακροπρόθεσμο συμφέρον του κοινωνικού συνόλου και όχι για την προστασία των «κεκτημένων».

3. Όραμα
Με έλλειμμα στην αποδοχή της ανάγκης για αλλαγή και κοινωνική ηγεσία που είτε δεν καταλαβαίνει είτε κρύβεται στο καβούκι της για να «διαφυλάξει την συνδικαλιστική ή πολιτική της αγνότητα και υπερηφάνεια» το όραμα γίνεται ασαφές και ασθενικό. Επικαλύπτεται από το μερικό συμφέρον. Έτσι είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί συναίνεση.

4. Στρατηγική
Το βασικό ερώτημα που πρέπει να απαντήσουμε σε επίπεδο στρατηγικής σαν κοινωνία είναι αν πρέπει να πολεμήσουμε το πλαίσιο που μας ορίζει το «Μνημόνιο» ή αν πρέπει να μεγιστοποιήσουμε την απόδοση του ώστε να το αφήσουμε πίσω μας το συντομότερο. Το δεύτερο φαίνεται πιο πρακτικό αλλά πολιτικά unfair. Η κοινωνική μας ηγεσία λοιπόν μέχρι τώρα φαίνεται να δελεάζεται από την ιδέα της συνολικής αντιπαράθεσης οδηγώντας μας μέσω της πρώτης επιλογής, δηλαδή της αντιπαράθεσης, σε αδιέξοδο. Σαν αποτέλεσμα απαντούμε στα πειστικά διλλήματα με επιλογές που είναι εξαιρετικά επώδυνες, και αναποτελεσματικές.
Σε επίπεδο επιχειρηματικής δραστηριότητας ένα σύνολο που λειτουργεί σε «φράξιες» και αντιμαχόμενες ομάδες οδηγείται νομοτελειακά σε χρεωκοπία. Γιατί για την κοινωνία μας να περιμένουμε κάτι διαφορετικό
Το ερώτημα λοιπόν που προκύπτει είναι πόσο χρήσιμη είναι μια κοινωνική ηγεσία (π.χ. συνδικαλιστικοί ηγέτες, θεσμικοί εκπρόσωποι κοινωνικών φορέων) που δεν αναλαμβάνει την ευθύνη της στα δύσκολα αλλά προτιμά να ακολουθεί τα εύκολα; Είναι επειδή δεν μπορούν ή από κοντόφθαλμη ιδιοτέλεια;

5. Κοινωνία και διαδικασίες
Πως δημιουργούμε συνθήκες ανάπτυξης οράματος και στρατηγικής στην κοινωνία; Ποιοι είναι οι κανόνες που χρειάζονται, πως ορίζονται και πώς εφαρμόζονται. Επειδή συχνά αναφερόμαστε σε διαρθρωτικές αλλαγές επιτρέψτε μου να εστιάσω στον παραλληλισμό του πως θέτουμε κανόνες λειτουργίας σε μια επιχείρηση ή στην κοινωνία μας

Ανέφερε ότι απλά αρνείται να δεχθεί τη μιζέρια και την μοιρολατρία ότι έτσι είμαστε και δεν γίνεται τίποτε και τις καταστροφικές σειρήνες των περιοδευόντων αστέρων των πρωϊνάδικων. Τόνισε ότι έχουμε την ευκαιρία να το κάνουμε με την Διοικητική μεταρρύθμιση του Καλλικράτη
Ας εκμεταλλευτούμε το γεγονός ότι το «καταραμένο Μνημόνιο» έχει θεσπίσει σε επίπεδο κεντρικής Διοίκησης αυτό που σαν άνθρωποι της ποιότητας πάντα επικαλούμαστε, την εφαρμογή τoυ κύκλου του Deming

Ανέφερε ότι χρειάζεται να επιλέγουμε ηγεσίες, όχι μόνον σε επίπεδο κυβέρνησης ή τοπικής αυτοδιοίκησης, αλλά κυρίως στον κοινωνικό μας χώρο, που βλέπουν πέρα από τα στενά συντεχνιακά συμφέροντα, που αντιλαμβάνονται και δεσμεύονται για το καλό του κοινωνικού συνόλου. Συνηθίζουμε να μιλάμε για εταιρική Κοινωνική ευθύνη, ότι έφθασε η ώρα να αναζητήσουμε την «Κοινωνική ευθύνη» των «κοινωνικών εταίρων»
Και έκλεισε την παρουσίαση του με ένα απόσπασμα της ομιλίας του Konosuke Matsushita Ιδρυτή και Προέδρου της Panasonic Corporation προς Αμερικανούς επιχειρηματίες το 1979, « Οι επικεφαλείς των επιχειρήσεων σας αντιλαμβάνονται την κοινωνική τους ευθύνη, συχνά με τις καλύτερες των προθέσεων τους, με το να προστατεύουν τους ανθρώπους τους μέσα στις επιχειρήσεις. Εμείς, πιο ρεαλιστές πιστεύουμε ότι η ευθύνη μας είναι να κάνουμε τους ανθρώπους μας να υπερασπιστούν τις επιχειρήσεις που εργάζονται, κάτι που τελικά τους ανταμείβει στο εκατονταπλάσιο για αυτή τους την αφοσίωση. Έτσι καταληκτικά εμείς γινόμαστε πιο ευαίσθητοι κοινωνικά απ’ ότι εσείς»

Ο κ. Αδαμόπουλος Κων/νος ξεκίνησε την παρουσίαση του με την παραδοχή ότι η χώρα περνάει μια σφοδρή οικονομική ύφεση όπου εμφανίζεται αρνητική ψυχολογία αγοραστικού / επενδυτικού κοινού, έντονη ανησυχία στην κοινωνία και έλλειψη ανταγωνιστικότητας της Ελληνικής οικονομίας.
Στο ερώτημα είναι η «ποιότητα» εργαλείο αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης? Προσπάθησε να το απαντήσει μέσα από τα ακόλουθα υποερωτήματα::
 Μπορεί να αποτελέσει η «Ποιότητα» εργαλείο για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης?
 Μπορεί η «Επιχειρηματική Αριστεία»?
 Ποιά η σχέση τους με την «Ηγεσία»?

Τόνισε ότι υπάρχει απαίτηση από τους πελάτες/καταναλωτές για συμμόρφωση προϊόντων / υπηρεσιών με βάση συγκεκριμένα πρότυπα ή/και κανονισμούς. Γενικές πιστοποιήσεις και συστήματα (π.χ. ISO 9001) δεν αρκούν για την δημιουργία «ανταγωνιστικού» πλεονεκτήματος. Απαιτείται εξειδίκευση και κάλυψη πολύ πιο συγκεκριμένων προτύπων και προδιαγραφών
Υπάρχει αύξηση των προσδοκιών των καταναλωτών και των επιχειρήσεων οι οποίοι απαιτούν την μέγιστη δυνατή αξία για κάθε ευρώ που δαπανούν.
Εμφανίζονται πολλά νέα πρότυπα και συστήματα διαχείρισης ενώ πολλά υπάρχοντα ανανεώθηκαν ή πρόκειται να ανανεωθούν.

Η «ποιότητα» σαν «συμμόρφωση» (compliance) είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Ο κάθε οργανισμός ή «συμμορφώνεται» ή απορρίπτεται… από την αγορά στόχο. Η συμμόρφωση σε σύγχρονα και εξειδικευμένα πρότυπα είναι απαραίτητη και μπορεί να «ανοίξει» κάποιες αγορές.
Αξίζει να λάβουμε υπόψη ότι η ποιότητα δεν από αρκεί μόνη της καθώς υπάρχουν και άλλα στοιχεία που επηρεάζουν την αειφορία και πρέπει να υλοποιείται με γνώμονα την κάλυψη συγκεκριμένων αναγκών. Υπάρχει έντονη δραστηριότητα τελευταία στην δημιουργία νέων προτύπων και συστημάτων από τους σχετικούς οργανισμούς (ISO, BSI, κα) τα οποία όμως θα πρέπει να αξιολογούνται πριν την υιοθέτηση με γνώμονα την προσδοκώμενη προστιθέμενη αξία.
Η «ποιότητα» και τα εργαλεία της είναι πιο επίκαιρα από ποτέ, η ποιότητα συμμετέχει ενεργά στην προσπάθεια για μείωση της άσκοπης ανάλωσης πόρων (άρα και μείωση κόστους). Μέσα από τα συστήματα ποιότητας αυξάνεται η ικανοποίηση και η διατηρησιμότητα των πελατών γεγονός που συμβάλει στην αειφορία και τελικά βελτιώνεται η ανταγωνιστικότητα

Συνεχίζοντας αναφέρθηκε στον Ευρωπαικό Διαγωνισμό Επιχειρηματικής Αριστείας του EFQM. Το EFQM Excellence Award είναι το κορυφαίο (Ευρωπαϊκό) γεγονός / διάκριση στον χώρο της ποιότητας και απευθύνεται σε διαγωνιζόμενους με πολύ υψηλά επίπεδα αριστείας και εξαιρετικά αποτελέσματα τόσο οικονομικά όσο και ποιοτικά. Απευθύνεται επίσης σε οργανισμούς οι οποίοι νοιώθουν έτοιμοι να συναγωνιστούν με τους καλύτερους

Στην ερώτηση που είχε τεθεί εάν είναι η Επιχειρηματική Αριστεία εργαλείο αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης απάντησε:
Η επιχειρηματική Αριστεία μπορεί να βοηθήσει στην
 Διαρκής βελτίωση της Ελληνικής επιχείρησης
 Στην παρακίνηση των ανθρώπων
 Στην ανταλλαγή βέλτιστων πρακτικών
 Στην ανάπτυξη των στελεχών και των αυριανών ηγετών
 Εάν τεθεί σαν στόχος (από Ελληνικές επιχειρήσεις) θα συμβάλει στην αλλαγή της αντίληψης που υπάρχει για την ποιότητα του εθνικού μας προϊόντος

Τελειώνοντας ανέφερε σημεία κλειδιά της σχέση όλων των παραπάνω με την Ηγεσία:
 Η υλοποίηση των πιο πάνω απαιτεί δέσμευση της ηγεσίας
 Απαιτεί ηγεσία με όραμα
 Να υπάρχει διάθεση για διάκριση, για αριστεία και συνεργασία στο σύνολο της οικονομίας (Κρητικές επιχειρήσεις και Κρητικά Προϊόντα, Ελληνικές επιχειρήσεις, Ελληνικά Προϊόντα, Επιχειρήσεις που ανήκουν σε έναν κλάδο π.χ. τουρισμό)
 Απαιτείται ταπεινότητα: να αναγνωρίσουμε και να παραδεχθούμε τις αδυναμίες μας και άμεσα να κινηθούμε ώστε να τις εξαλείψουμε
 Δεν πρέπει ειδικά σήμερα να αναζητούμε την διάκριση μόνο εντός των συνόρων μας

Και κλείνοντας εμφανίστηκε αισιόδοξος ότι έχοντας Ηγεσία με όραμα, στόχευση στην ποιότητα και την αριστεία, μπορούμε να αλλάξουμε και να αντιμετωπίσουμε την κρίση.
Τέλος οι Εκδηλώσεις ολοκληρώθηκαν με μία επίσης ενδιαφέρουσα ημερίδα που πραγματοποιήθηκε στον Άγιο Νικόλαο την Τετάρτη 01 Δεκεμβρίου 2010, στην γεμάτη αίθουσα διαλέξεων του Εμπορικού Επιμελητηρίου Λασιθίου με θέμα το δημοσιονομικό πρόβλημα και οι τρόποι αντιμετώπισής του.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ο βουλευτής της Ν.Δ. Γιάννης Πλακιωτάκης στην ομιλία του είπε μεταξύ άλλων: «Πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτά που παράγουμε και όχι με δανεικά. Το μοντέλο κοινωνικής πολιτικής με δανεικά, το οποίο αναπτύχθηκε την δεκαετία του ΄80, έφτασε στο τέλος του.
Το κύριο ζητούμενο, πλέον, είναι η αύξηση της παραγωγής, ώστε να καλύψουμε τις σημερινές μας ανάγκες, καθώς και τα χρέη του παρελθόντος. Πρέπει να ενθαρρύνουμε και να ενισχύσουμε την επιχειρηματικότητα και όχι να την τιμωρούμε με «σοσιαλίζουσες» και ξεπερασμένες ιδεοληψίες.
Απαιτείται ακόμα σταδιακή μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, μείωση του ΦΠΑ και του φόρου μεταβίβασης για όλες τις αγοραπωλησίες νεόδμητων κτιρίων, επιχορήγηση κατά 2% του επιτοκίου για στεγαστικά πρώτης κατοικίας για δέκα χρόνια.
Και πριν από όλα χρειάζεται πληρωμή όλων των οφειλών του κράτους σε ιδιώτες και επιχειρήσεις. Και συμψηφισμός χρέωσης από και προς το Δημόσιο.
Τι κράτος πρέπει να πληρώσει για να εισπράξει και η οικονομία πρέπει να δουλέψει για να παράγει έσοδα για το κράτος.
Απαιτούνται, επίσης, μέτρα στήριξης της ρευστότητας, καθώς και μέτρα απλοποίησης του ρυθμιστικού καθεστώτος. «Όχι» οπωσδήποτε στη ασυδοσία, αλλά «όχι» και στην πολυνομία.
Στόχος πρέπει να είναι η ταχύτατη αδειοδότηση επενδύσεων, κυρίως τώρα που η ανεργία αποτελεί εφιάλτη για όλους. Μικρότεροι φόροι, λιγότερη γραφειοκρατία, λιγότερο σπάταλο κράτος και φρένο στην ύφεση και στην ανεργία, όλα αυτά μαζί μπορούν να ανοίξουν δρόμους ανάπτυξης που δε φανταζόμαστε.
Η Ευρωζώνη αντιμετωπίζει σήμερα δημοσιονομικά προβλήματα, τα οποία, πλήττουν το κοινό μας νόμισμα και είναι βέβαιο ότι λύσεις μακροχρόνιας λιτότητας δεν πρόκειται να φέρουν αποτέλεσμα, αλλά αντίθετα σε ένα περιβάλλον ταχύτατης ανάπτυξης των αναδυόμενων αγορών θα οδηγήσουν σε σχετική συρρίκνωση της Ευρωζώνης στο παγκόσμιο οικονομικό στερέωμα».
Από τη μεριά του ο καθηγητής κ. Σταθάκης επισήμανε ότι «η Ελλάδα βρέθηκε μέσα σε αυτή την τρομακτική συγκυρία των επιθέσεων και του ασφυκτικού ελέγχου των αγορών απροετοίμαστη από ένα πολιτικό σύστημα, το οποίο συντηρεί και αναπαράγει το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας κι αυτό δημιούργησε δομική αδυναμία στον τρόπο που διαχειρίστηκε η κυβέρνηση την κρίση με αποτέλεσμα σήμερα να έχει υιοθετηθεί στη χώρα μας η πολιτική του Μνημονίου, που δεν οδηγεί πουθενά. Δεν επιλύει κανένα πρόβλημα, δηλαδή δε λύνει το ζήτημα του δημοσίου χρέους, προσωρινά μόνο μειώνει το έλλειμμα του προϋπολογισμού, δεν κάνει καμία μεταρρύθμιση απ΄αυτές που έχει ανάγκη η χώρα και το χειρότερο απ΄όλα, θεωρεί ότι ο χώρος της εργασίας προσφέρεται για και επιθετική πολιτική απέναντι στα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας».
Είπε επίσης ότι τα 2/3 των φορολογικών εσόδων του κράτους προέρχονται από τη έμμεση φορολογία και μόνο το 1/3 από την άμεση φορολογία φθάνοντας στο σημείο 700.000 ευκατάστατοι Έλληνες να μην πληρώνουν φορολογία αλλά ούτε οι Τράπεζες, που φορολογούνται με τους χαμηλότερους φορολογικούς συντελεστές στην Ευρώπη, καθώς επίσης και κάθε λογής επιχειρήσεις που λειτουργούν με ειδικό φορολογικό καθεστώς. Η Ευρώπη των 15 μαζεύει κατά μέσο όρο 45,5% του ΑΕΠ φόρους και εμείς 39% με αποτέλεσμα κάθε χρόνο να δημιουργείται έλλειμμα 6% στον προϋπολογισμό. Η μόνη διαφορά που έχει η Ελλάδα από τις χώρες της Ευρώπης των 15 είναι τα φορολογικά, είναι το 5,5 % που πληρώνουν οι άλλοι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι και δεν το πληρώνουν οι Έλληνες. Δηλαδή στην Ελλάδα δεν πληρώνουμε φόρο εισοδήματος, ενώ το σύστημα δημοσίων δαπανών είναι πανομοιότυπο με τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Στην Ελλάδα τα δύο κόμματα που κυβερνούν τα τελευταία 30 χρόνια έφτιαξαν το πιο πολυσύνθετο σύστημα ασυλίας που υπάρχει στον κόσμο. Όποιος βγάζει λεφτά στην Ελλάδα, υπάρχει ένας ειδικός νόμος για να μην πληρώνει φόρο…..
Κι αν καταναλώνει τα λεφτά που βγάζει, υπάρχει ένα άλλο σύστημα για να μην προσμετράτε στο προσωπικό του εισόδημα…. Έχουμε δηλαδή μια βιομηχανία φόρο – ασυλίας των ευκατάστατων στρωμάτων και γι΄ αυτό η επίκληση του φορολογικού ζητήματος από τα δύο μεγάλα κόμματα φαντάζει προκλητική, διότι το μοναδικό και αποκλειστικό πρόβλημα του φορολογικού συστήματος στην Ελλάδα είναι η φορολογία των ευκατάστατων στρωμάτων.
Ο έγκριτος νομικός Αντώνης Βγόντζας αναφερόμενος στο Μνημόνιο επισήμανε ότι υπάρχουν αμφισβητήσεις για το κατά πόσον αυτό αποτελεί εργαλείο μιας ολοκληρωμένης αντιμετώπισης της ελληνικής κρίσης χρέους κ.τ.λ. λέγοντας ότι αυτό το Μνημόνιο δεν έχει ιστορικό προηγούμενο. «Οι περισσότερες δυνάμεις της αντιπολίτευσης το έχουν καταγγείλει, από δε την πλευρά του πολιτικού φορέα που κυβερνά σήμερα υπάρχει μια περίεργη σιωπή. Με εξαίρεση δυο –τρεις υπουργούς, όλοι οι άλλοι κλείνουν το μάτι…..», ανέφερε.
Για το αν ήταν τυχαίο το Μνημόνιο ο κ. Βγόντζας είπε ότι «….αργήσαμε….» τονίζοντας ότι «όποιος δει τα νούμερα μπορεί να καταλάβει ότι η Ελλάδα ουσιαστικά έχει πτωχεύσει. Δανειστήκαμε όλα αυτά τα χρόνια όχι για επενδύσεις, αλλά για καταναλωτικές ανάγκες και τώρα πια δεν μας δανείζει κανένας.
Χαρακτήρισε ως «εφιαλτικό» το σενάριο της επιστροφής μας στη δραχμή, που θα σημαίνει ότι επιστρέφουμε πλέον στην ανταλλακτική οικονομία….
«Για μένα απαιτείται μια μεγάλη ανατροπή στο πολιτικό σύστημα, όχι με την έννοια να δημιουργήσουμε νέους πολιτικούς φορείς, αλλά χρειάζεται πλήρης ανατροπή του πελατειακού πολιτικού συστήματος και είναι λίγοι εκείνοι που δε βαρύνονται με το μεγάλο αμάρτημα της πελατειακής συμπεριφοράς. Η χειρότερη διαπλοκή που υπάρχει είναι οι Τράπεζες με το πολιτικό σύστημα. Οι δε Τράπεζες στην Ελλάδα είναι ένοχες και γιατί δεν γίνονται επενδύσεις και γιατί τις όποιες δωρεές από το πολιτικό σύστημα δεν τις διοχέτευσαν προς την ελληνική οικονομία αλλά τις διέθεσαν να λύσουν τα εσωτερικά τους προβλήματα».
Τέλος έκλεισε την ομιλία του με την επισήμανση ότι «πρέπει να ελπίζουμε, αλλά όχι προσδοκώντας ότι το 2011 θα τελειώσει το ένα ή το άλλο δυσάρεστο γεγονός. Η παρούσα δοκιμασία, κατά την άποψή μου θα κρατήσει ως το 2015, γιατί δεν αρκούν τα μέτρα δημοσιονομικής πολιτικής. Απαιτείται μια άλλη στάση της δημόσιας διοίκησης αλλά και ανατροπές στο νομικό σύστημα. Για να έχουν βάσεις οι ελπίδες μας, θα πρέπει να αποδεχτούμε ότι η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη είναι μονόδρομος και η Ευρώπη έχει κοινότητα συμφερόντων. Δεν υπάρχει άλλος μηχανισμός όπου η Ελλάδα μπορεί να βρει θαλπωρή στις όποιες φιλοδοξίες της. Η Ευρώπη είναι μονόδρομος, αφού οι νομικές και οι πολιτικές εγγυήσεις της Ευρώπης θεωρώ ότι αποτελούν και κινητήρια δύναμη».